ALIŞMA EVRESİ

Artık iyiyim. Evet, iyiyim. Yani şöyle, bizim sınıflarımız karmalaştı ama ben yine onunla aynı sınıftayım. Böyle olmasını istemedim. Çünkü aynı sınıfta olmazsak her şeyin daha da kolay olacağını düşündüm. Aynı sınıfta olunca biraz zor her şey. Ama eskiye nazaran tavırları artık bana “tatlı” gelmiyor. Aksine irite ediyor beni biraz biraz. Durmadan bir kulp bulma evresindeyim. 

Ona kendim tonlarca laf söylüyorum. Ama arkadaşlarımdan biri söyleyince buna pek müsaade etmiyorum. 

İşin kötü tarafı, gerçekten de sevgilisi varmış. Sınıftaki erkekler bununla ilgili ona laf ediyorlar. Ama kendisi bu ilişkiyi pek ciddiye almıyor gibi görünüyor. Çünkü ona sevgililer gününde ne alacağı sorulduğunda “Bir de bir şey mi alacaktım yahu?” diyor falan filan tarzı şeyler. 

Artık eskisi gibi değilim. Uzaklaşıyorum. Zaten olması gereken de bu. Diğer türlü, başkasıyla sevgili olan birinin hala benimle bir ihtimali olduğunu düşünmek delilik olur. 

Az önce son konuşmamızı bir daha okudum. Hani şu sevgilisi olduğunu söylediği ve bizim de konuşmamızı noktamamıza sebebiyet veren o konuşma. Yine bir içim burkuldu. Yine gözlerim doldu. Ama geçiyor, geçecek...